หลังจากง้างว่าจะเขียนเจอนัลอยู่นานในที่สุดก็ว่างเขียนในช่วงวันหยุดสงกรานต์นี้
ตอนเขียนนี่เขากำลังประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินใน กทม. ดูแล้วก็เฮ้่อ มันมาม๊อบกันได้ครึกครื้นดีแท้ ขนาดเอารถถังมาแม่งกูก็นึุกว่าม๊อบจะสลดกลัวกัน ที่ไหนได้ แม่งปืนขึ้นรถถังแล้วขึ้นไปเต้นกัน เป็นโคโยตี้มอเตอร์โชว์เลยมึง กูก็เพิ่งรู้ว่าม๊อบนี่ต้องมีโคโยตี้ อีกหน่อยกูว่าก็ต้องมีเด็กเชียร์ม๊อบแน่ๆ ไม่งั้นด้วยจะไม่มีอารมณ์มาม๊อบกัน
บางคนแม่งก็ยืนถ่ายรูปกับรถถัง มึงมาม๊อบเป็นงานวันเด็กกันไปเลย นี่พี่กี้ก็ติดคุก หยุดอมฮอล์ไปอม_ำอยู่ในคุกแทน พูดไำปก็สมน้ำหน้า ไอห่า เสือกไปพังโรงแรมไล่ผู้นำประเทศเค้าซะงั้น พูดมานี่กูไม่ได้เป็นเสื้อเหลืองนะ แล้วก็ไม่ได้เป็นเสื้อแดงด้วย ถึงแม้บางอย่างจะเห็นด้วยกับคนเสื้อแดงก็ตาม แต่กูเกลียดจิงพวกแม้วเนี่ย รับไม่ได้ เจอเมื่อไหร่จะตีให้แตกเลย ว่าแล้วก็อยากขึ้นดอยไปตีแม้วจิงๆ (เห็นใครๆก็บอกว่าของเค้าดีจิงๆ อย่างนี้ต้องไปกู้ชาติ)
โอเคกลับมาว่ามาด่าเรื่องหมากันต่อ
คราวที่แล้วพอสเรื่องกันไว้ที่ เยี่ยวหมาที่พุ่งมาทางกูที่กำลังผูกเชือกอยู่ ถ้าใครลืมให้กับไปอ่านเรื่องก่อนหน้านี้ แต่ถ้าใครขี้เกียจอ่านก็ได้ จะอธิบายให้เห็นภาพ แอ๊คชั่น ตัดภาพมาที่หมากำลังง้างขา(อ่านดีๆนะ หมาง้างขา ไม่ใช่ มวยง้างขา ถ้ามวยง้างขาแหละก้อ แหล่มแน่ๆ ตัวใครตัวมัน) แล้วมันก็เบ่งฉี่เหลืองๆออกมาเป็นสาย กูจำได้เลยติดตามาจนถึงทุกวันนี้ ฉี่แม่งเหลืงจิงๆ เหลืองเป็นเก๊กฮวยเลย ไม่รู้แม่งไปเลียสีที่ไหนมา เลื้อง เหลือง มันพุ่งออกมาอย่างรุนแรง ทะลักทะลวงพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย ประหนึ่งน้ำป่าที่มันกำลังพัดมาฆ่าชีวิตหนุ่มน้อยผู้น่าสงสารอย่้างเค้า ไอสาดดด นี่เมิงเพิ่งหายเป็นนิ่วเหรอไงเนี่ย ทำอย่างกับเกิดมาไม่เคยเยี่ยว ตัดภาพที่หมาเสร็จและ เลื่อนกล้องมาทางขวามานิดนึง มึงจะเห็นชายหนุ่มหน้าตาดี ที่ตอนนี้หน้าซีดเซียวเพราะตกใจอย่างสุดขีด เมิงนึกภาพสิเกิดมาเมิงเคยเห็นเจี๊ยวหมาระยะประชิดมั้ยหละ เห็นยังพอทำเนา นี่เสือกมีเยี่ยวอีก กูพูดตรงๆ มันแบบ มันสะเทือนใจอย่างแรง อธิบายความรู้สึกตอนนั้นไม่ถูก ใจหนึ่งก็ตกใจ ที่มีเยี่ยวกำลังพุ่งเข้าหน้า อีกใจหนึ่งก็ดีใจที่อาจจะเป็นคนแรกของวงตระกูลที่ำได้เห็นเจี๊ยวหมาอย่าง very close up แต่แหมไอหมาตัวนี้ไม่อยากจะพูด ขนาดนี่ไม่เบานะเนี่ย พ่อรักนะเมิงเนี่ย ให้มาซะเยอะเชียว ไปไหนคงสาวติดตรึม ความรู้สึกนี้นี่เข้าใจหมาเลย แบบว่า เราัมันพวกเดียวกัน เข้าใจๆ
เฟด เอาท์กล้องออกไป เมิงจะเห็นกูกับหมาหนึ่งตัวกำลังเยี่ยว อีกหนึ่งตัวดูต้นทาง พร้อมรถที่สัญจรไปมา อย่างมากมายในช่วงตอนเย็นหลังเลิกเรียน เป็นช่วงเวลาคนๆหนึ่งกำลังเผชิญหน้ากับบางสิ่งอันน่าสะพรึงกลัว ที่คนเค้าเรียกว่า นาทีชีวิต ( นี่กูจะดึงมาดราม่าทำไม)
ต่อๆ ช่วงเสี้ยววินาทีนั้นเอง ถึงเวลาที่กูต้องตัดสินใจแล้ว ว่าจะทำอย่างไร กับฉี่ที่กำลังพุ่งมาทางหน้าของกู ไม่มีทางเลือกแล้ว กูเลยตัดสินใจเกร็งขาให้มั่น รวมสมาธิทั้งหมดไว้ที่ง่ามตีน งอตัวเล็กน้อย ก่อนที่จะปล่อยพลังสปริงตัวออกมาแบบไม่ต้องใส่เกลียว เพื่อหลบให้พ้นเยี่ยวหมา จังหวะนั้นเองที่เยี่ยวหมาพุ่งผ่านหน้าไปแบบเฉียดมากๆ กูสัมผัสได้ถึงไออุ่นแบบร้อนๆหมาดๆ ที่ไม่หอมละมุน แต่กลิ่นจังไรได้ที่เลยทีเดียว ผ่านจมูกไป ในใจคิดโอเคกูรอดแล้ว แต่ทันใดนั้นเอง แม่งไอหมาเหี้ยเกิดเสือกมีอาการเร่งเห้ย เมิงคงเคยกัน แบบฉี่ๆอยู่แบบว่าอยากให้มันเสร็จเร็วๆ ก็เพิ่มแรงกระทำมันเข้าไป คราวนี่ก็เกิดแรงปฏิกิริยาดิ เยี่ยวที่เคยไหลมาจากความเร็วประมาณหนึ่ง เมื่อมีความเร่งเข้ามากะทำ แน่นอนทั้งแรงและความเร็วมันต้องเพิ่มขึ้น ทฤษฏีเดียวกันแต่ต่างวาระ จากคนมาสู่หมา นี่แม่งเสือกเร่งเครื่อง เมิงจะเร่งทำไม แค่นี้ก็จะไม่พ้นแล้วเนีย ทันใดนั้นเอง มีความรู้สึกเหมือนใครเอาอารายมาถูกแขน เห็นไปดู ไอเฟรี้ย เอี๊ย ๆๆๆๆๆๆ
เยี่ยว มันคือเยี่ยว ตัวกูพ้น แต่แขนกูไม่พ้น กูก็เลยร้องอุทานออกมาเด้วความตกใจ เห้ย #@%^*(_)+
หมาแม่งได้ยินก็สะดุ้ง(เฮือก) กล้ามเนื้อหูรูดทำงาน (อึ๊บ) ตัวโก่งงอเล็กน้อย ขมิบ(จึ๊ก)ทันที แต่ขายังค้างอยู่แล้วหันมามองหน้ากูด้วยความมึนงง พร้อมเยี่ยวหยดสุดท้ายที่กำลังค่อยๆร่วงลงสู่พื้น (แหมะ ) มันคงงงกูกำลังเยี่ยว มาตะโกนทำไม รู้มั้ยพอตกใจหยุดไปแล้วมันจะขาดช่วง โอเค กูเข้าใจ กูขอโทษ แต่เยี่ยวมึงบนแขนกู ใครจะรับผิดชอบ สาดดดด ยังอุ่นๆอยู่เลยเนี่ย กระโดดหลบเยียวเมิงซะรถเกือบชน ไอห่า ถ้ารถกูชนตายไปใครจะรับผิดชอบ เมิงทำมาใหม่ยังไงก็ไม่ได้แบบนี้หรอก หล่อๆอย่างนี้ ถึงแม้อย่างอื่นจะเหมือนหมาทั้งหมดก็เหอะ ทั้งใจ ทั้งปาก ทั้งนิสัย ทั้งความคิด พอๆกูเขิลล
นี่กูตายไปกูไม่เสียดายชีวิตหรอก แต่เมิงต้องเห็นใจกูบ้าง ถ้าเมิงตายไปเพราะถูกรถชนคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่มิงจะรู้สึกยังไงถ้าเค้าตรวจสอบหาสาเหตุกัน แล้วคิดดูมีคนมาให้การว่าที่ผู้ตายถูกรถชนนั้น สาเหตุนั้นเป็นเพราะหมากำลังจะเยี่ยวใส่ แล้วผู้ตายโดดหลบเยี่ยวหมา รถเลยชน โดยหลักฐานทางนิติเวชคือเยี่ยวหมาที่ติดอยู่ที่แขนของผู้ตาย หน้าหนึ่งแน่ๆ ฮากันทั้งสยามประเทศ เชื่อดิ ไม่มีใครโศกเศร้ากับการตายของกูแน่ๆ กูก็อยากให้คนรู้จักนะแต่ไม่ใช่แบบนี้ วงศ์ตระกูลกูนี่คงอับอายขายขี้หน้ากันที่มีลูกหลานแบบนี้ จากเดิมก็ไม่มีอารายให้ภาคภูมิกันอยู่แล้ว เค้าคงไม่ทำศพให้กูงะเชื่อดิ ปล่อยแม่งให้ตายให้หนอนแดกแน่นอน รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
กูก็คิดโว็ยจะทำยังไงดี สับสนความรู้สึกตอนนั้นมันสับสน เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็ยังไม่เคยโดนหมาเยี่ยวรดมาก่อน เค้าต้องทำตัวไงกัน ชีวิตจะเดินต่อไปยังไง จะอยู่ในสังคมได้มั้ย สังคมจะยอมรับมั้ย แฟนจะต้องขอเลิกแน่ๆเพราะเราไม่บริสุทธิ์ เราได้ผ่านเจี๊ยวหมามาแล้ว แล้วจะโดนไล่ออกมั้ย หรือจะประกาศให้สังคมรับรู้ว่าเราไม่ได้ตั้งใจ เราเป็นผู้ถูกกระทำ เราจะกลับตัวเป็นคนดี จะเลิกโหลดหนังโป๊ จะเลิกเล่นแคมฟรอกด้วย สังคมน่าจะให้อภัย โอยยยย สับสนไปหมด
ในใจก็คิดหมาเยี่ยวนี่มันคือการแสดงความเป็นเจ้าของ นี่หมามันปิ๊งกูเหรอเนี่ย อารายกูจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ เรื่องนี้พอเข้าใจเพราะมีคนมาชอบเยอะ แต่มันลามมาถึงหมาแล้วเ้หรอนี่ หมาภาคเหนือด้วยเนี่ย อย่างนี้เค้าเรียกผิดผี ต้องให้พ่อแม่รีบมาขอเค้านะ เค้าจะรอ
ทำอารายไม่ถูกจิงๆ ยืนมึนงง ไม่รู้จะทำไงก็เลย เห้ย ใส่มันไปอีกที มันตกใจ แล้วก็วิ่งหนีไปกับเพื่อนมัน ทิ้งกูไว้ พร้อมกับแขนที่อบอุ่นๆจากเยี่ยวของมัน
อยากจะฆ่ามันไม่รู้จะทำไง แค้นๆ แค้นมากๆ อยากจะเอาปืน เอามีด เอาอารายก็ได้มาฆ่ามัน หันไปเห็นเชือกที่ผูกอยู่ปั๊ป กูยิ้มที่มุมปากทั้นที หึๆ คิดออกเลยจะทำอาราย ดีใจจนแทบจะกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่
กูรีบนั่งลงก้มไปหยิบเชือกเลย แล้วกูก็ 55555 อดดีใจไม่ได้ คราวนี้แหละเมิง ทำอารายกูไม่ได้แล้ว
เพราะกูกำลังจะผูกป้ายเสร็จแล้ว ถ้ากูผูกเสร็จเมิงก็ทำอารายกูไม่ได้ เพราะกูไม่อยู่ให้เมิงทำแล้ว สะใจจิงๆ
ทุกวันนี้หมาตัวนั้นก็ยังอยู่แถวนี้นะ มันใช้ชีวิตอย่างสบายใจ เดินไปเดินมาอย่างสนุก พร้อมกับตัวเมียสองตัวคุมอิทธิพลในซอยหลังบ้าน เป็นมาเฟียประจำซอย เห็นมันทีไรกูแหละแค้นใจทุกที รู้สึกคันแขนยิกๆทุกครั้งที่เห็นมันวิ่งผ่านหน้าออฟฟิศ รอเดือนสิบสองก่อนเมิง มันติดเต้งเมื่อไหร่นะกูจะเอาที่ช๊อตไฟไปช๊๊อตไข่เมิง เอาให้ใหม้ขนหยิกหยอยเอาใครไม่ได้เลยเมิง เมิงมีความสุขได้อีกไม่นานหรอกสาด แม่งพูดแล้วก็คันแขน
ปล.กูอยากได้เช็คช่วยชาติ ไอสาดดดดดดด ไอเกิ้มเสนอว่า เช็คช่วยชาติเนี่ย มันได้มาก็ใช่ว่าทุกคนจะมีความสุข แล้วก็ได้ไม่ครบทุกคนด้วย ก็เลยเสนอว่ารัฐบาลเนี่ยควรเปลี่ยนจากเช็คช่วยชาติ เป็นเซ๊กส์ช่วยชาติแทน เออ กูเห็นด้วย นี่ซิพุธธิปัญญา บรรเจิดยิ่งนัก นโยบายคือกระจายความสุขให้สะพัด เพราะเงินนั้นซื้อความสุขไม่ได้ เราจึงควรให้ความสุขแก่ประชาชน โดยให้ใน 6 ในหกเดือนนี้ประชาชนทุกคนเที่ยวอาบ อบ นวด ฟรี เที่ยวบาร์เกย์ฟรี เพื่อจะได้ใช้เซ็กส์ทำให้คนในชาติมีความสุข หลังจากนั้นทุกคนสามรถเที่ยวได้ในครึ่งราคาโดยใช้บัตรทอง
แหม มันแหล่ม แท้ๆ ขอเสนอเลยนะ ขอเสนอ นี่มันเป็นญัตติ ที่ต้องรีบพิจรณาเลย อยากจะวอนให้คุณ มาร์ค เข้ามาอ่านในเจอนัลนี้ แล้วรีบนำไปเสนอ ให้รัฐบาลดำเนินการเลย วาระแห่งชาติแท้ๆ
สุดท้ายนี้ขอบคุณ สุเกิ้มมากที่ให้ความคิดดีๆ ทำให้โลกเราน่าอยู่ต่อไป
ขอให้พลัง(แห่งกาม)จงสถิตย์อยู่กับท่าน
